Czytelnia

Jak co roku w pierwszą niedzielę września odbyła się pielgrzymka Polaków mieszkających w Anglii i Walii do Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Aylesford. Tym razem nasze spotkanie było także dziękczynieniem w 1050. rocznicę Chrztu Polski i odbyło się pod hasłem: Z nadzieją przyjąć wszystkie moce Miłosierdzia Bożego. Wierni już od samego rana gromadzili się w Sanktuarium, gdzie w krużgankach kościelnych można było przystąpić do sakramentu pokuty i pojednania. Swoją obecnością w Anglii zaszczyciła Pani Urszula Furtak - Prezes Akcji Katolickiej w Polsce i Wiceprezes Pan Kazimierz Kryla. W samo południe odmówiona została Modlitwa Anioł Pański. Złożone zostały także kwiaty upamiętnieniające ofiary katyńskie. Oficjalnego powitania pielgrzymów dokonał Prezes... Czytaj dalej

Jednym z wielu założeń naszego statutu jest dbanie o wiarę naszych ojców i przekazywanie jej następnym pokoleniom, troska o utrzymanie naszego etosu narodowego i kultury chrześcijańskiej oraz pięlegnowanie tradycji polskiej, jak to pięknie ujął Karol Wojtyła w swoim poemacie „Ojczyzna”: Ojczyzna: wyzwanie tej ziemi rzucone przodkom i nam, by stanowić o wspólnym dobru i mową własną jak sztandar wyśpiewać dzieje. Ta myśl św. Jana Pawła II inspiruje nas do naszej działalności, którą najkrócej można by przedstawić w tych słowach: zjazdy, konferencje, wyklady, promocje książek, publicystyka. Na ostatnim Zjeździe Apostolstwa Świeckich, który odbył sie 6 czerwca 2015 w Parafii Putney dzięki zaproszeniu nas przez proboszcza – ks. Stanisława... Czytaj dalej

Poszukując rozumienia słów "przebaczenie" i "pojednanie" możemy sięgnąć do najstarszych pisanych świadectw. W języku greckim używane określenie aphesis, aphiemi posiada znaczenie: uwalniać, odrzucić, wypuścić, uniewinnić (w j. hebrajskim jest to wyrażone obrazowo poprzez otulić płaszczem - co sugeruje bliskość i zabezpieczenie). Łacińskie dimittere znaczy podobnie: zwolnić, darować, wypuścić. Natomiast reconciliare - przywrócić, na nowo połączyć, umożliwić spotkanie - wskazuje na przywrócenie wspólnoty, czyli pojednanie. Przebaczyć więc, to przywrócić komuś jego poprzednie miejsce, znaczenie jakie posiadał. Pojednać się oznacza już coś więcej. Wskazuje raczej na wzrost bliskości pomiędzy poróżnionymi stronami. Przebaczenie otwiera drogę pojednaniu. Podczas gdy przebaczyć (w pewnym... Czytaj dalej

Wiemy wszyscy, że główną intencją modlitwy arcykapłańskiej Jezusa jest prośba o jedność. Chrystus prosi Ojca, „aby byli jedno” – najpierw najbliżsi uczniowie, potem, ci, którzy dzięki ich świadectwu pójdą za Jezusem. ( por. J 17, 1-26). W modlitwie tej Jezus wyraźnie podkreśla, że nie chodzi tu tylko o zwykłą jedność między ludźmi, ale o takie budowanie jedności, które z jeden strony ma swój wzór w jedności Ojca i Syna, a z drugiej strony, jest warunkiem tego, żeby inni uwierzyli. Jedność między uczniami nie jest więc tylko potrzebą wzajemnego zrozumienia i zgody we wspólnocie chrześcijańskiej, ale jest niezbędnym warunkiem wiarygodności chrześcijańskiego świadectwa i skuteczności podejmowanej przez chrześcijan ewangelizacji. Są to dwa podstawowe... Czytaj dalej

Problematyka, która ma nam dziś wyznaczać wspólną refleksję jest bardzo obszerna, trudna do syntetycznego ogarnięcia. Siłą rzeczy trzeba dokonać pewnego wyboru. Proponuję, aby po krótkim ogólnym „rzucie oka” na relację między chrześcijaństwem a polityką (I), zatrzymać się przez chwilę na soborowym nauczaniu na ten temat. Warto z okazji jubileuszu 50-lecia Vaticanum II. przypomnieć sobie, na czym polegał soborowy przełom (II), a następnie zapytać o aktualność tego nauczania po półwieczu (III). Pytanie to jest ważne zwłaszcza w obliczu redefinicji etycznych fundamentów państwa (III.1). Owszem, w ostatnim półwieczu nauczanie społeczne Kościoła zostało znacznie wzbogacone (III.2), niemniej zaangażowani politycznie chrześcijanie ciągle od nowa zmuszeni są... Czytaj dalej